ucieczka

wczoraj zostalam pozytywnie zaskoczona, bo zadzwoniono do mnie ze szpitala, ze dzis rano moge przyjsc na cystoskopie. wczoraj wieczorem bylam juz zbyt zmeczona, zeby wygooglowac lekarza, ktory mial mnie badac. siedze o 7.50 w poczekalni i wygooglowalam sobie nazwisko, ktore dostalam w wiadomosci ze szpitala. patrze a to nie urolog, tylko mlody chlopak, dopiero co po studiach… idzie korytarzem takie dziecko i sobie mysle, o nie, ja go znam… on odbywal praktyki na chirurgii. wstalam, obrocilam sie na piecie i wyszlam. specjalnie poprosilam nasza lekarke rodzinna, zeby dala mi skierowanie do drugiego szpitala, nie tego, w ktorym pracuje, zeby nie natknac sie na kogos znajomego. a tu nie dosc, ze znajomy, facet i tylko kilka lat starszy od mojego starszego syna. dziecko prawie.

wskoczylam na rower i pojechalam prosto do pracy. jak ja lubie te jazde na rowerze… ma czlowiek czas, zeby z glowa w wietrze ochlanac, przeanalizowac, przymylec. czy to ja jestem taka strasznie wstydliwa, czy moze ludzie nie maja empatii. po 20 minutach pedalowania doszlam do wniosku, ze jedno i drugie.

oczywiscie do mnie zadzwoniono. bylam jeszcze troche zla i rozzalona, ze badanie nie doszlo do skutku, wiec powiedzialam, ze byloby milo jakby pani umawiajaca pacjentow skonsultowala z kobietami, czy nie maja nic przeciwko, zeby badal ja mlody lekarz, ktory nawet jeszcze nie jest urologiem. powiedzialam, ze zycze sobie, zeby mnie umowiono do kobiety urologa. pani bez mrugniecia okiem powiedziala, ze zrobi adnotacje, ze mam byc zbadana przez kobiete.

luby pisze: i jak? odpisalam, co i jak. na co luby rzekl: jak ja sie ciesze, ze potrafisz o siebie zadbac:-) nie, zem kretynka, nic o tym zem pruderyjna. nie, on mnie zrozumial.